"TAGU-TAGUAN"

"Tagu-taguan maliwanag ang buwan, wala sa harap, wala sa likod, pagbilang kong tatlo nakatago na kayo"

Isa sa mga paborito kong laro ng ako ay bata pa, walang iba kundi ang tagu-taguan. Isa ang taya na pipikit at nakaharap sa pader habang ang iba'y magtatago sa iba't ibang lugar na matataguan at sa pagtapos ng pagbibilang na taya ay hahanapin na ang mga nagtatago at kailangan pag nakita niya ito ay mauna siya na makarating sa pader kung saan siya "pumikit, naghintay at nagbilang" bago dumilat at maghanap.

Nakakatuwang alalahanin ang mga panahon na tayo naglalaro nito pero sa panahon ngayon na tayo ay tumatanda na, ang larong "tagu-taguan" ay isang gawain na hindi na nagiging laro kundi nagiging isang gawain na. Hindi naman masama, hindi ko rin sinasabing mali ang magtago bagkus ay may pagkakataon na ito ay maaaring "tama" o madalas ay "inaakala lamang nating tama" ngunit ang totoo ito ay "mali". Ikaw, ano bang itinatago mo?

Ano nga ba ang madalas nating tinatago? Kailan nga ba nagiging tama o mali ang pagtatago? Alam nating lahat ang katotohanan na ang isang bagay na mali, labag o di sang-ayon sa batas na umiiral sa atin tulad ng pagnanakaw, pagpatay at panloloko kapag itinago ay "mali". Ang isang bagay na mali, itago mo man o hindi ay mali pa rin. Hindi tulad sa algebra na ang dalawang negative numbers pag minultiply ay nagiging positive, ang isang mali ay hindi ginagamitan ng multiplication kundi ng addition lamang na ang isang mali pag sinamahan mo ng mali ay madadagdagan lamang ng mas matindi at mas malaking pagkakamali. Sa buhay natin, maliban sa mga bagay na labag sa batas, maraming maling bagay, damdamin at gawain na nagagawa ang tao na inaakala lamang natin na tama pero sa katotohanan ay mali dahil ito ay hindi ayon sa kalooban at naisin ng PANGINOON.

Pangkaraniwan, ang mga bagay na tinatago natin ay itinatago natin sa isang lalagyanan na kung tawagin ay ang ating puso. May mga damdamin ang bawat tao, na hindi maaring alisin dahil nilikha tayong kawangis ng Diyos na may pakiramdam at marunong umibig. Pagdating sa pag-ibig, marami sa atin ang nagtatago o may itinatago na minsan ay nararapat na munang itago at minsan naman ay itinatago ng iba dahil mayroong mali. May mga damdaming kung minsan ay dapat itago na lamang sa ating sarili at huwag na lang munang ipaalam dahil wala pa sa tamang panahon at hindi siya ang itinadha at inilaan ng PANGINOON para sa atin. Walang mali sa pagtatago ng damdamin kung ito naman ay para sa ikabubuti ng lahat at para sa katuparan ng layunin at kalooban ng PANGINOON. Hindi mali ang magtago ng damdamin lalo na kung ang naisin mo ay hindi ang ganapin at hanapin ang sarili mong gusto kundi ang ganapin at hanapin ang kalooban at kalugud-lugod sa PANGINOON. Tulad sa larong tagu-taguan, minsan kailangan ipikit na lang muna natin ang ating mata at magbilang o maghintay na hanggang sa matapos ang pagbibilang at sa pagdilat ng iyong mata ay ang pagsikat ng liwanag upang makita mo sa iyong paghahanap ang bawat mabuting bagay na nilaan ng PANGINOON para sayo. Isa-isa mong makikita ang: Pag-asa, Kagalakan, Biyaya, Kabutihan at napakarami pang Pagpapala ng PANGINOON para sa atin.

Kailan nagiging mali ang pagtatago? Muli tayong dumako sa pag-ibig, sa panahon ngayon lalong-lalo sa mga kabataan ay usong-uso ang pagkakaroon ng romantic relationship na pilit namang itinatago at hindi pinapaalam sa mga magulang at sa nakararami. Ito ay ang isa sa mga maling paraan ng pagtatago. Ang PANGINOON ay nagtakda ng isang tao na makakasama natin, pero ang pagdating ng taong iyon ay nasa tama at takdang panahon na dapat ay hintayin natin, tulad sa pagbilang ng one, two, three sa larong tagu-taguan bago imulat ang hanapin ang mga dapat tayain.

Ang isang bagay kung ito ay tama ay hindi kailangang itago bagkus ay buong tapang na ipagmalaki ngunit kung ito ay mali ay buong hiya mo itong itatago at ililihim sa iba. Ang isang mali minsan hindi naman kailangang ilihim, ang dapat lamang ay matuto tayong tanggapin ang katotohanan na tayo ay nagkamali. Pag natanggap natin na tayo ay nagmali, hindi kailangan na manatili sa paggawa nito kundi ang dapat ay pagsisihan at lumapit sa PANGINOON na Siyang tanging may kapangyarihan upang magpatawad sa atin. Kung mayroon mang isang nakakaalam ng lahat ng ating itinatago at nakakakilala sa atin ng lubos, ito ay walang iba kundi ang PANGINOON na nakakaalam ng lahat ng bagay, hindi nalilingid sa kanya maging ang pinakatatago-tago natin sa ating mga puso. Hindi natin kailangang magtago kung tayo ay nagkakamali, ang kailangan lang ang ang magkaroon ng mapagpakumbabang puso, ang magsisi ng tunay at lumapit sa PANGINOON na may kapangyarihan upang tayo ay linisin at patawarin.

Ang buhay natin sa mundo ay isang tagu-taguan na ang laging taya ay ang PANGINOON. Ang pinagkaiba nga lang sa larong ating nakagisnan, kahit ano pang gawin nating pagtatago ay makikita Niya tayo saan man tayo magtago kaya laging panalo ang PANGINOON.

To YAHWEH be the Glory.

Hanggang Kailan?

"WAITING is one of an aspect of life that most has already forgot to do"

Sa maraming pagkakataon, ang kasabihang ito ay sadyang naglalaman ng katotohanan na sa buhay natin ay makikita. Sa maraming pagkakataon, lahat tayo gustong gusto na madaliin ang lahat. Sa pag-aaral, tipikal sa estudyante ang kagustuhan madaliin na matapos ang isang klase o pag-aaral, lalo na yung mga tamad. Sa isang empleyado o nagtatrabaho, sa paggising at pagsakay pa lang ng sasakyan ay nagmamadali na ang lahat upang huwag lamang malate sa trabaho. Pero kung minsan, sa pagnanais nating mapabilis ang lahat ay marami tayong nakakalimutan at hindi nabibigyan ng pansin na magdudulot ng di kanais-nais na problema at mga alalahanin na sadyang nakakaapekto sa ating buhay.

Tulad sa mga nauna ko ng blogs, ang paghihintay ay sadyang nakakainis at nakakaasar. Ang isang simpleng usapan lamang na magkita sa isang lugar sa isang partikular na oras at lumipas ang ilang minuto lamang ay sadyang nakakaasar at nakayayamot, diba? Lalo na kung tumagal pa ng mas matagal ang paghihintay, baka gustuhin mo ng umuwi at matulog na lamang sa iyong bahay. Minsan, magtitiyaga ka pa rin na maghintay kahit na sa loob mo ay naaasar ka na, iniisip mo na lamang ang mga pagkakataon na minsan ka rin naging "V.I.P" na nagpahintay at nagdulot ng pagkayamnt sa mga taong pinaghintay mo.

Minsan ay nagtanong sa akin na isang kaibigan, ang tanong niya ay: Hanggang kailan nga ba dapat maghintay ang isang tao? Obviously, ang tanong niya ay patungkol sa pag-ibig, kaya ng mga oras na yun ay hindi ako kaagad nakasagot sa kanyang katanungan. Ikaw, matanong lang kita, di mo naman kelangan sagutin kasi di ko rin malalaman kung sinagot o sasagutin mo: Ano o Sino ba ang hinihintay mo? Ang paghihintay, madalas ito ay patungkol sa pag-ibig ngunit hindi sa lahat oras o bagay. Minsan may mga pangarap tayo sa buhay na pilit na hinihintay na mangyari, tulad sa akin na hanggang ngayon ay naghihintay ng panahon kung kailan ako muling magrereview at magtetake ng board exam upang maging isang "CPA" o "Certified Public Accountant".

Ang paghihintay tulad ng halimbawa ko kanina sa isang usapan upang magkita sa partikular na lugar at oras, may mga katotohanan dito na makikita upang masagot ang katanungan kung "hanggan kailan nga ba maghihintay?", sa pag-ibig, pangarap at iba pang bagay.

Ang una, sa isang usapan upang magkita, dapat malinaw o "clear" sa dalawang nag-usap kung saang "lugar" sila magkikita. Sa paghihintay, ang tanong sa atin ay, "tayo ba ay nasa tamang lugar" upang maghintay? Madalas kung bakit tumatagal ang paghihintay ng tao ay dahil sa katotohanan na "wala ka naman sa tamang lugar", sa pag-ibig, madalas marami ang nagiging sawi at malungkot na nagsasabi ng "naghintay lamang sa wala". Tama naman na naghintay lamang sila sa wala kasi di mo naman kailangang maghintay kung ang isang tao ay alam mo namang walang pagtingin at walang pagtatangi sa'yo maliban sa ikaw ay kanyang kaibigan. Sa pag-abot naman ng ating pangarap, "nasa tamang lugar" ka ba upang maabot ang nais mo? Kung ang isang tao na nais umangat ang buhay ay wala namang ginagawa at nananatiling tamad, tingin mo kaya may patutunguhan ang buhay mo? Meron naman, sa kangkungan nga lang. Asan ka na ba ngayon, kung ang "lugar ng iyong buhay o katayuan ngayon ay wala sa ayos", tama lamang na itigil mo na ang paghihintay at ibaling mo na sa iba ang iyong pagtatangi o pagnanais.

Pangalawa, sa isang usapan kailangan mayroon ka "communication" sa kausap mo para kung malelate man siya ay alam mo. Isa sa pinakamahirap at pinakanakakaasar ay ang maghintay sa isang taong ni hindi mo alam kung darating o sadyang nakatulog lang sa biyahe at lumagpas lang yung sinasakyang jeep, ang masama pa eh kung ang hinihintay mo ay nakatulog o "natutulog pa sa bahay nila". Sa buhay natin, baka hintay ka nga ng hintay, di mo naman nakakausap o wala ka namang "communication" sa hinihintay mo, kung may kumunikasyon lamang sa kausap mo ay malalaman mo kung maghihintay ka ba o hindi. Diba?

At panghuli, kung ang usapan niyo ng kausap mo ay alas otso ng gabi magkikita, dapat alam mo na ang preparasyon at paghahanda para makarating sa pupuntahan mo ay kailangan maglaan ka ng ilang oras bago ang inyong usapan. Sa buhay natin, kung gusto mong maghintay dapat alam mo na may nakalaan dapat na oras upang ihanda mo ang iyong sarili bago makarating sa pupuntahan mo. Ang tanong nga lang, "mayroon ka bang paghahanda" o isa ka rin sa mga taong ang moto sa buhay ay "bahala na"? Okey lang sana kung ang "bahala na" na moto mo ay tulad ng orihinal na kahulugan na "bathala na" o ang Diyos na ang gumawa at kumilos, kaso kung ito ay pagsasawalang bahaka, yun ang mali. Kung ikaw ay "nagsasawalang bahala", wag ka ngang maghintay.

May mga panahon na dapat tumigil na tayo sa paghihintay. Pero hindi tayo dapat mapagod at manawa na maghintay at magtiwala, walang iba kundi sa "KALOOBAN NG DIYOS" dahil ito'y tiyak at siguradong darating, saang lugar ka man naroon.

"THE TRUTH WILL SET YOU FREE"

Kaninang umaga, (January 21, 2011) sa aming friday worship service ng aming kumpanya ay pinag-aralan namin ang katotohanan na tanging sa Panginoong Hesus lamang matatagpuan ang kaligtasan. Sa mga pananalita ng pastor na nagbahagi ng Salita ng Diyos, marami ang mga katotohanan patungkol sa mali at walang saysay na paniniwala, kultura at nakaugalian na ating nakagisnan ang tinalakay na tila ba nagdulot ng sari-saring bulong-bulungan, mga tanong at iba't-ibang wild reaction mula sa mga tagapakinig. Mga reaksyong tila ba hindi matanggap at mapaniwalaan ang katotohanan dahil sa matagal na panahon na nilang pinanghawakan at ginagawa ang mga paniniwalaang minana pa nila sa mga ninuno nila.

Ang "Katotohanan" ay isang bagay na kung ating malalaman ay magdudulot ng sakit at kirot, o maaari ding magdulot ng pagkalito at pagkagulo ng pag-iisip. Ang "Katotohanan" ay isang bagay na malaki ang magiging epekto sa buhay ng bawat isa dahil ito ay may kinalaman sa buhay ng tao, mga katotohanan patungkol sa tunay na pagkakakilanlan, tunay na estado sa buhay at kalagayan ng ating mga sarili.

Tulad sa aming worship service kanina, hindi madaling tanggapin na sa mahabang panahon ay niloloko lamang natin ang sarili natin sa sa paggawa ng samu't saring kabutihan at relihiyosong gawain ay makakatulong ito upang tayo ay magkaron ng ticket upang makapasok sa langit at mailalapit tayo sa PANGINOON (Efeso 2:8-9). Puros kasinungalingan lamang pala ang karamihan sa ating hinagkan at pinaniwalaan ng una, nakakalungkot kundi ito ang katotohanan.

Sa mundong puno ng kasamaan at kasinungalingan, sadyang nakakalito dahil maraming mga tao ang magsasabi ng iba't ibang paniniwala na tila ba ang hirap paniwalaan. Pero, ang isang bagay na dapat malaman ng lahat, "kung ating malalaman ang katotohan, ito rin ang magbibigay ng kalayaan sa bawat isa sa atin. Kung ating tatanggapin ng buong puso ang katotohanan, ito ay magbibigay ng mas maganda at maunlad na buhay sa atin, ng kagalakan na hindi maihahambing sa kahit anupaman." ang tanong, ano nga ba ang katotohanan?

Ang katotohanan na ang lahat ng tao ay nagkasala at masama kaya't patungo sa kaparusahan, patungo sa walang hanggang buhay sa kahirapan at sakit sa lawa ng apoy, doon sa impyerno (Roma 6:23). Ang katotohanan na wala tayong magagawa upang iligtas ang ating sarili, ngunit may isang katotohanan na dahil wala tayong magagawa upang maligtas ang Diyos ang gumawa ng paraan upang magkaroon ng daan na ang bawat isa sa atin ay makalapit at makapunta sa langit, ang maligtas. Ang katotohanan na ang Panginoong Hesus (Yeshua), ang nag-iisang anak ng Diyos ay naparito sa lupang, nagpakababa at nagkatawang tao upang maghirap at mamatay sa krus ng kalbaryo upang tayo na "tunay na sasampalataya" ay maligtas at matagpuan ang buhay na walang hanggan kay Kristo. Ito ang katotohanan, na kung ating tatanggapin ay matatagpuan natin ang kalayaan sa iba't-ibang kasinungaling minsan umalipin sa atin.

Ang "regalo ng kaligtasan" na ibinibigay ng Diyos sa atin ay libre, walang bayad at laging nakalaan sa bawat isa, ang dapat lamang ay abutin mo ito, kunin at tanggapin sa pamamagitan ng "tunay na pagsampalataya" na ang Panginoong Hesus (Yeshua) ay ang iyong Panginoon at Tagapagligtas, ang "tunay na pagsisisi" sa iyong mga kasalanan at pagsunod sa Kanya.

Kung ito ay iyong ginawa, ikaw ay magkakaron ng kalayaan na tanging sa PANGINOON lamang matatagpuan. "you will know the truth, and the truth will set you free" Juan 8:32.

Marami pang katotohanan ang nais ng Panginoon na malaman natin, at ang mga bagay na ito ay nasusulat sa kanyang salita. Ang nais ng PANGINOON ay malaman natin ito upang mas mapalaya pa Niya tayo sa mga emosyon, ugali at character na dapat baguhin upang ang ating buhay ay maging isang buhay na patotoo na magbibigay ng kaluguran sa KANYA.

Ang imbitasyon ng PANGINOON ay ang makasama ka NIYA at mas makilala mo kung sino SIYA. Ang tanong, nais mo bang SIYA'y mas makilala, gumawa sa iyong buhay at malaman ang mas marami pang katotohan patungkol sa buhay?

Sa Iyo oh YAHWEH ang lahat ng kapurihan, pagsamba, kadakilaan at kaluwalhatian.

ITS ALWAYS WORTH WAITING FOR...

Ika-12 ng enero, taong dalawang libo at labing isa. Maaga akong gumising dahil sa inaasahan ko na ang matinding traffic na susuungin ko pagbiyahe papasok sa aking trabaho sa ortigas. Maaga akong nakaalis ng bahay pero late pa rin akong nakarating sa office. Ang problema kasi, maaga nga akong nagising at umalis ng bahay, kaso punuan at walang masakyang fx. Gusto kong makasakay agad kaso wala akong magawa kundi ang matiyagang maghintay, kahit nakakapagod at nakakainip. Matagal akong naghintay ng fx, halos 45minuto ang hinintay bago ako nakasakay. Gusto ko sanang madaliin ang byahe ko sa pamamagitan ng pagpapatakbo sa fx ng mabilis kaso, pasahero lang ako eh, di naman ako ang driver. Kaya ang resulta, late ako ng 12minuto sa aking trabaho.

Sa buhay ng tao, ang paghihintay ay isang bagay na nakakainip at nakakapagod. Madalas, dahil sa katagalan ng ating hinihintay ay sumusuko na lang ang iba at gumagawa o naghahanap ng ibang alternatibo upang maibsan ang kanilang pagkainip at kasabikan na magkaroon ng isang bagay, makapunta sa isang bagay o ang makasama ang mga mahahalaga sa buhay natin. Minsan tulad sa pagsakay sa fx, may nakakalungkot na mga pagkakataon na kapag dumating na ang fx at tuwang-tuwa ka na at makakasakay ka ay bigla mong malalaman na puno na at wala ng mauupuan dahil naunahan kana. Sa buhay natin dumadating ang mga pagkakataon na akala natin yun na, kaso hindi pala dahil may nauna na satin kaya ang resulta ay isang mahaba-habang paghihintay na naman. Tulad ng paghihintay ng isang fx para makasakay at makapunta sa iyong paroroonan na sadyang nakakainip, nakakaantok at nakakainis lalo kung napakatagal, ang buhay ng tao ay ganito rin. Mapatungkol sa pag-ibig, hangarin at pangarap ng tao, itong lahat ay nangangailangan ng paghihintay at katiyagaan. Ito ang mga napagtanto at nabulay-bulay ko patungkol sa paghihintay. Mga katotohanang maitutulad sa paghihintay ng masasakyan pag may pupuntahan ang isang tao.

Isang bagay ang sigurado, Ang kasiguraduhan na may darating na fx/jeep na masasakyan mo para makarating sa pupuntahan. Kung ang tao man ay naghihintay na matupad ang kanyang pangarap, o makasama ang isang taong kanyang iniibig, ang kasiguraduhan ay darating at darating yan, pero tulad ng paghihintay ng fx/jeep, kailangan lang nating magtiyaga, magpasensya at maghintay. Siguradong may darating na fx, kaya lang kung minsan puno na kaya kailangan mo pa ring tanggapin ang katotohanan na hindi yan nakalaan sayo kaya maghintay ka na lang uli ng susunod. May mga pagkakataon na kahit gusto natin, hindi pwede at hindi maaaring ipilit kaya dapat matuto tayong tanggapin ang katotohanan at matutong magtiyaga at maghintay.

May mga pagkakataon na sadyang nakakapagod ang maghintay lalo na kung sadyang napakatagal na. Pero isang bagay at katotohanan ang dapat nating gawin at panghawakan. Hindi natin dapat panghawakan at hintayin ang kung tawagin ay tamang panahon, tamang araw, tamang lugar at tamang tao kundi ang dapat nating tanggapin, intindihin at hintayin ay walang iba kundi ang "KALOOBAN NG DIYOS" sa ating buhay.

Ang "KALOOBAN NG DIYOS" ay isang bagay na ating hihintayin ng buong puso, at dapat tanggapin sa ating buhay na magbibigay ng higit na kagalakan, kasapatan, kaligayahan, kapayapaan at kaunlaran na tanging sa PANGINOON lamang makikita. Kaya isang bagay ang masasabi at pinanghahawakan ko, "ITS ALWAYS WORTH WAITING FOR THE WILL OF GOD".