"TAMBAY KA BA?"

9:45am, Ika-27 ng disyembre taong dalawang libo at sampu. Ako nagising mula sa aking pagkakatulog, bumangon sa higaan at nagpasalamat sa PANGINOON: "salamat at buhay na naman ako, may panibagong kalakasan, kagalakan at kasiyahan na muling mabuhay. Sa isang umaga na puno ng pag-asa at pagkakataon na muling maranasan ang pagkilos ni YAHWEH sa aking buhay.

Sa araw na ito, wala akong pasok dahil: "its a holiday".... Wala rin akong masyadong dapat gawin dahil di ko pa maisip kung ano nga ba ang uunahin kong gawin. Anyways, sa araw na ito muli kong magagawa na "TumAMBAY" sa bahay matapos ang maraming buwan ng kabisihan sa trabaho. Namiss ko ang bawat umaga na ako ay gumigising ng late at walang iniisip na anuman kundi ang magpahinga at maging "TAMBAY" sa aming bahay.

Sa maraming pagkakataon na nababanggit ang salitang "TAMBAY", ay tinanong ko ang aking sarili kung saan nga ba nagsimula ang salitang ito. Nagsearch ako sa google, tinanong si wikipedia at walang malinaw na paliwanag kung anong pinagmulan nito. Ngunit may isang article akong nakita na sinulat ng isang pilipinong walang trabaho na ang tambay daw ay nagmula sa salitang "TA-laM-Buh-AY". Di ko alam kung totoo pero maaaring may tama ang nagsulat nito. Madalas kapag ang tao ay tumatambay, hindi naman siya nag-iisa kundi may kasama siya (maliban na lamang sakin na madalas at "most of the times" ay mag-isang tumambay kaya nauuwi sa pagtulog ang lahat). Kapag ang isang grupo ng tao, kabataan man o matanda ay nakatambay, di mawawala ang kwentuhan at chikahan na patungkol sa buhay-buhay (madalas tungkol sa pag-ibig, o minsan naman ay tungkol sa iba't-ibang kwento ng buhay). Kaya siguro tama lang na ang pinagmulan ng salitang "tambay" ay talambuhay. Sa makabagong henerasyon ngayon, moderno na rin ang pagtambay, mapa-chat sa internet, texting at e-mail. Ang lahat ay nakatuon pa rin sa pagtambay o pagstay sa isang lugar upang magkaron ng panahon na makipagkwentuhan at makipagchikahan sa mga kaibagan o minamahal sa buhay.

Sa panahon na tayo ay "tambay", sino ba ang madalas at gusto mong makausap? Sana sa panahon na ito, wag naman sanang laging ang mga kaibigan o sinumang tao ang kausapin natin. Kung mayroon mang masarap makasama at makausap sa panahon na tayo ay tambay, yun ay walang iba kundi ang ating "PANGINOON HESUS". Kung sa bawat panahon na tayo ay tambay, bakit hindi natin gamitin ito upang kausapin SIYA at ikwento natin ang mga bagay na nangyayari sa atin, ang masasayang pangyayari at maging ang pangit at masasakit sa ating puso. Kung ang PANGINOON ay kukwentuhan natin, isang katotohanan na siya ay makikinig at kung may mga problema o naisin tayong nais idulog sa kanya ay siguradong tutulungan NIYA tayo.

Ang kagandahan na pagtambay kasama ang PANGINOON, anumang oras eh "available" SIYA. Di mo na kailangan tawagin SIYA dahil lagi natin SIYANG kasama saan mang lugar tayo naroon. Ang tanong, "tayo ba ay available para tumambay at makipagkwentuhan sa PANGINOON?"

Ang pagtambay kasama ang PANGINOON, sa pamamagitan ng pag-aaral at pagbabasa ng KANYANG salita at pakikipagkwentuhan sa KANYA sa panalangin. Tunay nga na kaysarap ng mga panahon na ito.

Tao po! Tao po! May tao po ba dyan?

Naranasan mo na bang pumunta sa isang bahay, na sa iyong pagkatakok sa pintuan ay halos inabot ka na ng kalahating oras kakakatakok sa pinto, kakabanggit at kakasigaw ng may tao po ba? Tao po?... Matapos ng effort na ginawa mo pagkatakok, wala namang sumasagot kundi tanging tahol lamang ng aso ang sumasagot sa kakasigaw mo.. E di sana ang sinabi mo na lang eh.. Aso po? May aso po ba? At least, may sumagot sa iyo.. Dba?.. Anyway, pasencya na sa corny at walang saysay na joke.. Hehe. Sa pagkatakok sa isang pintuan, minsan kelangan mong maghintay kung may sasagot at magbubukas ng pinto.. Malas mo na lang kung wala talagang tao, nagpakagod ka lang sa wala.

Naranasan mo na rin bang magkaroon ng kausap na parang wala naman. Bakit parang wala? Kasi wala sa sarili ang kausap mo dahil iba ang iniisip nito sa kung anong sinasabi at ikinukwento mo. Diba nakakaasar yung ganon? As in non-sense yung kausap mo. Minsan, mas nakakaasar pa kapag andami mo ng nasabi, halos 3 oras ka ng nagsasalita at dumadakdak na halos maubos ng boses mo ay isang napakatinding tanong lamang ang magiging response sayo ng kausap mo na.. Ano nga uling sinasabi mo? Pakiulit naman.

Halos ang bawat isa kailangan ng kausap, ng malalapitan, ng masasandalan, mapagsasabihan ng mga sikreto, mahihingan ng payo o kahit ng makikinig lamang satin. Madalas ay namimili tayo ng mga kakilala na makakasama natin, mapagkukwentuhan at masasabihan na mga bagay na pinakatatago-tago natin. Ang mas pinipili natin yung mga taong alam natin ay makasasagot at makatutulong sa atin. Ngunit, sino nga ba ang dapat o nararapat na lapitan, kausapin at pagkatiwalaan ng lahat nating mga kwento at saloobin.

Ang sabi sa Jeremiah 33:2.. "Tumawag ka sa akin, at ako'y sasagot sa iyo." kung may roon man tayong mga bigat sa puso, alalahanin, katanungan na gumugulo sa isipan at mga bagay na di nalalaman ay isa lamang ang nararapat nating puntahan at kausapin. Nasaan ka mang lugar, tumawag ka lang kay YAHWEH as Siya'y sigurado at tiyak na darating. Handa SIYANG makinig, mag-encourage, mag-advice, at magtama ng anumang mali sa atin. Siya ay walang iba kundi ang Panginoong Yeshua (Jesus), magbibigay ng kasagutan at makikinig sa anumang nais mong idulog at sabihin. Kung minsan ay hindi agad siya sumagot sa bawat kahilingan natin ngunit ang sigurado ay makikinig at nakikinig SIYA. Di mo na kailangang magtanong kung may tao ba? At maghintay ng napakatagal kundi ang kailangan lang ay matutong maghintay. Ang pagsagot ng PANGINOON YESHUA ay sigurado at kung tayo ay mananating tapat.

Maraming salamat oh YAHWEH sa iyong pangako na di kami iiwan at lagi kang makakasama. Lagi kang nariyan at makikinig anumang sitwasyon ang aming pinagdadaan, walang pagtatangi at hindi nagbabago. Kay YAHWEH ang lahat ng kapurihan at pagsamba.

BAKIT NGA KAYA?

Bakit kaya maraming bagay ang sadyang komplikado? Bakit nga kaya maraming bagay ang di maaaring gawin agad-agad? Bakit kailangang lumipas pa ang panahon bago mapagtanto ang katotohanan na minsan gumulo at hanggang ngayon ay gumugulo sa isipan na marami?

Sa maraming pagkakataon, ang bawat tao ay may mga katanungang pilit hinahanapan ng kasagutan. Madalas, dahil sa pagiging desperado na masagot ang kanilang katanungan ay gumagawa ng mga paraan na di angkop kaya sa bandang huli ay puno ng sakit at pagsisisi. May mga katanungan na minsan ay nangangailangan ng mahaba-habang pasensya at paghihintay bago magkaroon ng kasagutan. Minsan, kahit alam mo na ang kasagutan sa iyong katanungan, ay may panibagong katanungan na naman na susulpot at muling magbibigay ng kaguluhan sa pag-iisip ng tao. Mga katanungan panahon na lamang ang makasasagot, mga katanungang may kinalaman sa oras at panahon. Bakit nga ba kailangang maghintay? Bakit may mga bagay na nararapat itago? Bakit may mga katotohanan na dapat ipagpaliban at di muna dapat sabihin? Bakit kahit gusto ko ay di pa rin pwede?

Maraming bagay at katanungan ang paniguradong gugulo sa buhay mo, at sa buhay ng bawat isa. Kung minsan, dahil sa kawalan ng kasagutan sa mga ito, ay dito rin nagsisimula na maligaw ang ilan dahil sa maling paghahanap ng kasagutan at maling mapupuntahan upang makahanap ng kasapatan. Minsan nakakainip ang maghintay, nakakabagot at nakakaantok. Ang simpleng pag-iisa habang nakapila sa isang napakahabang linya upang makasakay at makauwi ay nakakabagot na, pano pa kaya kung sa bawat araw na lumilipas ay naghihintay ka sa pagdating ng tamang panahon sa tamang lugar at sa oras na ang lahat ay ayon sa kalooban NIYA.

Bakit nga ba hindi maaaring sabihin ang ang mga bagay na magbibigay sa atin ng kalayaan? Bakit nga kaya di na lang magpakatotoo? Marahil, kung mangyari man na masabi ang mga bagay-bagay ay magdulot lamang ito ng lalo pang kaguluhan kung hindi pa naman ito napapanahon. Na kung malayang sasabihin ang lahat ay magdudulot lamang ito ng mas magulong palaisipan at di pagkakaunawaan. Kung ang pagsasabi ng saloobin ng bawat isa ay magdudulot ng pagkalito at pagkabigo, marahil tama lang na wag na lamang ipaalam at panatilihin na lamang na lihim.

Sa lahat ng katanungan, ito ang katotohang aking pinanghahawakan at paninindigan: Eclesiastes 3:1.. "Sa bawat bagay ay may kapanahunan, at panahon sa bawat bagay sa silong ng langit". Ako ay matiyagang maghihintay at ipagkakatiwala ang lahat sa'Yo oh YAHWEH. Ikaw ang nakakaalam ng mga mabubuting bagay para sa akin. Isang napakagandang plano ang iyong inilaan sa akin at sa aming lahat na iyong anak. Ang nais ko ay ang lumakad sa iyong katuwiran at kabanakan. Ang lumakad ayon sa iyong kalooban ang nais ko. Ang katotohanang sinasabi sa IYONG salita: Eclesiastes 3:11, "Ginawa Niya ang bawat bagay na maganda sa kapanahunan niyon.." Maghintay man ng matagal, ako'y di mapapagod dahil nalalaman ko na ang lahat ay ayon sa KANYANG kalooban. Sa'YO oh YAHWEH ang lahat ng kaluwalhatian, kadakilaan, pagsamba at kapurihan.

COUNTING DAYS BEFORE IT COMES..

"Counting days before that day comes"...

Ano nga bang araw ang inaasahan kong darating sa buwan na ito? Maraming mangyayari sa buwan na ito, isa dyan ay ang CHRISTMAS at NEW YEAR. Maliban pa sa mga ito, sa buwan din na ito, December.. Muli na naman akong tatanda. 3 magkakaibang araw na aking ipagdiriwang, ngunit lahat ay may kahulugan na dapat kong ipagpasalamat. Ano-ano nga ba ang mga bagay na maaalala ko at kahulugan ng mga ito?

December 16, 1986... Ito ang araw na ako ay nagkaroon ng buhay. At ang buhay na ito ay nagmula sa PANGINOON. Itong darating na ikalabing-anim ng Disyembre, muli na namang mapapalitan ang huling numero ng aking edad. Simula pa ng ako ay 1 taon pa lang, at hanggang ngayon.. Maraming pagpapala, pagsubok at pagtatagumpay na ang ipinamalas ng PANGINOON sa akin. Maraming taon ko nang naranasan ang kabutihan at katapatan ni YAHWEH. Walang katulad ang pagkilos ng PANGINOON sa aking buhay. Kung mayroon mang dahilan kung bakit dapat akong matuwa at magdiwang sa pagdating ng araw ng aking kapanganakan ay hindi dahil sa araw kundi dahil sa walang hanggan at walang katapusan na kabutihan, katapatan at pagmamahal ni YAHWEH sa akin. Ang dahilan at ang "object" kung bakit ako magdiriwang ay hindi ang aking sarili kundi ang PANGINOON mismo. Utang ko ang lahat sa KANYA, hindi ko ma-eenjoy ang buhay kong ito kung hindi dahil sa pag-ibig ng PANGINOONG HESUS na ipinamalas NIYA sa krus ng kalbaryo. Ako ay nagpapasalamat kay YAHWEH at ang buhay ko ay naging makulay at may kahulugan ng dahil sa KANYANG kalooban.

December 25.. Sa kultura ng lahat na aking nakagisnan, ang araw na ito ay ang araw ng kapanganakan ng PANGINOONG HESUS. Ngunit ang katotohanan, hindi naman sa araw na ito ipinanganak ang PANGINOON. Kung may dahilan man kung bakit ito ay ipagdidiwang ko kahit hindi ito ang mismong araw ay dahil sa ang ipinagdiriwang ko ay ang katotohan na ang PANGINONG HESUS, ang Tagapagligtas at Panginoon, ang Diyos na nagpakababa at nagkatawang tao ay minsang naparito sa lupa upang "Tayong lahat ay iligtas." Hindi ako nagdiriwang dahil sa araw, nagdiriwang ako dahil sa "essence" at "tunay na dahilan" ng pagdiriwang. Kung ang PANGINOON ay hindi ipinanganak o hindi naparito sa lupa, marahil ang buhay kong ito ay walang saysay dahil siguradong sa impiyerno patutungo ang aking buhay. Ang sabi nga sa aklat roma, "Ang kabayaran ng kasalanan ay kamatayan, Ngunit, ang kaloob ng PANGINOONG HESUS ay buhay na walang hanggan." Sana lamang ay makita ng lahat na ang tunay na kahulugan ng ipinagdiriwang natin pag dec. 25 ay hindi ang araw, hindi rin si sta. Claus, ni hindi rin ang anumang christmas bonus o 13th month, hindi rin ang bonggang mga party, kainan o pagkain, kundi tanging ang PANGINOONG HESUS ang sentro ng selebrasyon na kung tawagin natin ay pasko.

January 1.. Hindi na ito parte ng december ngunit ito ay isang napakahalagang araw sa buhay ng lahat ng tao. Ito ang unang araw ng bagong taon, isang katotohanan na ang mga oras, araw at taon ay lumilipas at natatapos, ngunit sa bawat taon na lumilipar ay mayroong bagong araw upang magsimula na tama, o itama ang maling nasimulan. Isang bagong araw na puno ng pag-asa, na kung paanong ang isang buong taon na lumipas ay puno ng pagsubok ng buhay ay naroon ang pagtatagumpay na binigay ng PANGINOON sa atin. Isang bagong araw na kung tayo man ay may nagawang mali ay naranasan natin ang pagpapatawad ng PANGINOON kaya't may pag-asa at kagalakan tayong harapin ang bukas. Isang bagong araw na muli ang ipaparanas ng PANGINOON ang kanyang walang hanggang kabutihan at walang katulad na pagkilos sa buhay nating lahat. At sa lahat ng ito, makikita natin ang kung may dapat ipagdiwang sa bagong taon ay walang iba kundi ang kabutihan at katapatan ni YAHWEH sa lahat ng tao. Hindi ang anumang pagtatagumpay na nagawa ng tao, kundi ang kalakasan na ibinigay ng PANGINOON kung bakit tayo nagtagumpay ang dahilan upang magpasalamat. Ang bagong taon ay araw ng pasasalamat sa dakilang gawa ni YAHWEH sa ating lahat.

Sa lahat ng mga araw na ito, ang katotohanan ay ang bawat araw ay isang pagdiriwang dahil patuloy na gumagawa at kumikilos ang PANGINOON sa buhay ng bawat isa. Sana nga lang, makita ng lahat na ang buhay natin ay magkakaron lamang ng kahulugan kung ang PANGINOONG HESUS ang nasa buhay natin, kung SIYA ang ating TAGAPAGLIGTAS, PANGINOON at HARI ng ating buhay.

Sa IYO oh PANGINOON ang lahat ng pagsamba, papuri, pagluwalhati at pagdakila.

PARKING AREA

Habang nagbabantay ng disposal ng mga scrap, ako ay narito at gising na gising pa rin. Nang dahil sa 3 basong kape at 1 bote ng cobra ay tila ba napakaaktibo ng aking isipan at katawan. Habang naghihintay na matapos tong inoobserve at winiwitness kong disposal ng scrap, naisip kong sumulat ng isang walang kwentang bagay sa lugar kung nasan ako ngayon, walang iba kundi ang parking area. Ano bang silbi at mayroong parking area?
Sa bawat lugar, bawat establishment ay may parking area. Dito pinaparada, pinarada at ipaparada ang iba't-ibang klaseng sasakyan na may iba't ibang layunin kung bakit pumaparada sa parking area. Ang buhay ng tao ay parang isang parking area din na may iba't ibang tao ang dumarating na tumitigil ng minsan sandali lamang, may nagtatagal at mayroon din namang bumabalik lagi.
May iba't ibang klase ng sasakyan na pumaparada sa parking area, ito ay:
1. Private Vehicle - pangkaraniwan na ang mga ganitong sasakyan ay pumaparada o nagpapark ng kotse upang iwan ang kanilang sasakyan kung saan ito ay ligtas at mapapangalagaan. Darating ang oras na kailangan munang umalis ng may-ari ng kotse kaya ito ay aalis sa parking area ngunit sa pagbabalik nito, sa dating parking area pa rin ito babalik dahik may confidence at pagtitiwala na siya sa lugar na ito. Sa buhay ng tao, marami tayong makikilala na darating at magpapark ng kanilang buhay, ng kanilang sikreto, pangarap, pagtitiwala at respeto. Ngunit magagawa lamang ito ng taong may tiwala sa atin, na mapapangalagaan natin ang mga bagay na ipa-"park" o ilalagak niya sa atin, maliban sa anumang bagay ay ang pagkakaibigan at pagmamahal. At dumating man ang panahon na kailanganin nila ang umalis, ay hindi niya tayo malilimutan bagkus may kasabikan itong babalik sa atin dahil sa pagtitiwala.
2. Delivery Vehicle. Sa bawat parking room, pangkaraniwan din nating makikita ang mga delivery vehicle na dala ang iba't ibang na kailangan ng tao, negosyo o anumang kumpanya. Sa buhay ng tao, mga rin ang darating sa ating buhay na magdedeliver ng iba't ibang bagay na higit sa materyal tulad ng pagkakaibigan, kagalakan, kasiyahan, kapayapaan, kaaliwan, kalakasan at iba pa na magbibigay kaganapan ng buhay.
3. Mga sasakyang makikisilong kapag umuulan. Kapag masama ang panahon, maraming may-ari ng sasakyan ang nagpapasyang magpark nito sa mga parking area na ito ay magkakaron ng kanlungan at kaligtasan sa anumang kapahamakan. Sa buhay, pag dumating ang bagyo o mga problema at pagsubok, tayo ay pumupunta sa mga taong malalapitan at makakatulong sa atin upang maibhan ang hirap at maging kanlungan natin at madalas ito ay ang mga kaibigan o minamahal natin sa buhay.
4. Marami pang uri ng sasakyan.

Sa buhay ng tao, minsan maliban sa ito ay parang parking area, ang katotohanan ay ito rin mismo ang ating sasakyan. Sasakyan kung saan sa bawat panahon at sitwasyon ng buhay ipina-"park" din natin ito. Sa lugar na ligtas, payapa at mayroon ng kaligtasan.
Ang tanong, saan nakapark ngayon ang buhay mo? Sa pag-aaral? Trabaho? Kayaman? O mga malalapi t na tao sa atin.
Kung nais natin ipark ang ating buhay, sana ito ay sa ligtas, may kasiguran. Itong parking room na ito ay matatagpuan lamang sa langit sa Piling ni YAHWEH. Kung ang buhay natin ay " nakapark" o nakalagay kay Cristo, ang buhay ay may
kasiguraduhan at kapayapaan at higit sa lahat ay kaligtasan.
Ako, ang aking kotse (buhay) ay ligtas at may kapayapaan sa aking parking lot na nasa langit sa piling ng PANGINOONG HESUS. Hindi dahil sa aking sariling gawa kundi dahil sa kalooban ng AMA, sa pamamagitan ng pag-aalay ng buhay ng PANGINOONG HESUS sa krus ng kalbaryo ay libre kong nai-park ang aking kotse (buhay) sa parking area ng walang hanggang buhay sa langit. Ikaw, saan mo gustong i-park ang kotse mo???

To YAHWEH be all the glory, honor, worship and praise.

OVERNIGHT OVERTIME

Time check, its 1:06am of Nov. 18, 2010.. Still, i am alert, alive, awake , enthusiastic. Hindi naman ako nagpupuyat ng walang kadahilanan.. Ako lang naman ay nagtatrabaho pa sa ganitong oras, kahit ayokong mag-overtime ay wala akong magagawa dahil no choice, ako ang inatasan na mag-overtime ngaun ng aking boss. Sa gabing ito, imbis na magpatulog-tulog ay naisipan ko na lang magsulat sa blog kong ito habang nag-wiwitness, nag-oobserve at nag-oaudit ng disposal ng scraps at delivery ng iba't ibang materyales galing ng china. Bukas pa ko makakatulog ng umaga, at dahil overnight ako ngayon ay hindi na ko papasok para bukas. Sa aking pag-iisip ng maisusulat, isang bagay ay aking napagtanto, ano nga ba ang mga bagay na mapapala ko sa pag-overtime ng overnight at ang negatibong bagay na dala nito.. Hmmm.. Lets see.

Mga pangit na pakinabang na maidudulot sa akin pag nag-oovernigt ot:
1. Mapupuyat
2. At dahil puyat, lalaki ang eyebag..
3. May posibilidad na magkasakit dahil sa walang tulog,
4. Mapapagod,
5. At dahil sa paglaki ng eyebag, bawas pogi points (para naman akong may pinopormahan, eh wala naman)
6. Nawawalan ako time para sa devotion (ito ang aking panahon ng pag-aaral, pakikiniig at pagbubulay-bulay ng sarili ni YAHWEH, at ito ay isang napakahalagang bahagi ng aking buhay Kristiyano na naaagaw ng aking pag-oovernight)
7. Kung nawawala ang panahon ko sa devotion, nawawala rin ang panahon sa personal na panalangin.
8. Sakit ng ulo dulot ng walang tulog, di makatulog pagdating ng umaga dahil sa ingay ng mga bata at kapitbahay, at dahil sa tunog ng celphone na mula sa txt na galing sa office na nagtatanong ng iba't-ibang bagay patungkol sa trabaho.
9. Hindi ako makakapasok bukas, kapag absent ako, bawas ang sweldo ko (pero kung may leave ako, ok lang.)
10. Mas malaking tax deduction sa salary.
11. Marami pang iba.

Mga benepisyo na aking makukuha sa pagovernight overtime:
1. Magkakaron ako ng overtime pay.
2. May overtime premium at night differential pay.
3. Magdamag na kumakain (kaso pag walang pera, magdamag lang akong tutunganga)
4. Meron pa ba??? Hmmm..

Base sa mga naisulat ko, kung cost-benefit analysis ang gagamitin ko, halos mas mabuti na hindi na lang ako magovernight overtime. Halos parang pinapagod ko lamang ang sarili ko para sa wala. Pero sa lahat ng ito, isang bagay ang nalalaman ko.. May dahilan ang lahat, kung ako man ang madalas maassign para mag-overnight overtime, marahil nais ni YAHWEH na ako ay matuto na iprioritize ang mga bagay sa aking buhay. Hindi habang buhay lagi akong mag-oovertime, darating din ang panahon at si YAHWEH ang magbibigay sa akin ng kapahingahan na aking ninanais. Ang kapayapaan ay makakamtan ko, hindi sa anumang materyal na bagay, o kung kaninoman kundi kay YAHWEH lamang matatagpuan. Nawa'y ang kalakasan ko, ay SA'YO lamang manggaling, ang lahat ng dahilan ko upang mabuhay ay IKAW lamang at wala nang iba oh YAHWEH. Sa IYO ang lahat ng Kaluwalhatian at Pagsamba.

Sa pagtatapos ng blog entry kong ito, napagtanto kong umaga na pala.. Ang bilis nga naman ng oras. So, pano til next time. Sana naman kung ikaw na nagbabasa nito ay hindi maboring. May YAHWEH bless you all.

Why do i feel lonely?

Just this evening, i just post something on my facebook account saying something like this: "its only I, me and myself. Sometimes i wank to talk and tell a story but its better if someone listen. Why am i feeling lonely right now?". I dont know why i am posting unusual and nonsense shoutouts like this but it only shows that somethings wrong with me. The whole day, the only thing i did is to check and pre-audit cpr's (check payment request), nothing is quite tiring about it but i really feel bad right now. I try to txt others this morning greeting them good morning, some replied with the same message. There is something with that message and it is not simply to greet them "good morning" but in it is a longing for someone who i can talk to, not because i have a problem or i have troubles but i do want to talk, tell a story of the things that is happening, about topics that i am interested like christian music, composition and others. With my shoutout in facebook, one of my high school friend commented that HE (GOD) is listening, and i do know about it but eventhough i know that truth.. I'm still not contented, im asking the Lord why i am feeling lonely right now? I know the truth that YAWHEH is always with me, HE will never leave me, always guiding and protect me. I do feel that HE is with me, from the morning i woke up, im very grateful for HE give me another life, energy and strenght to live and a new day to start it right and feel HIS presence. I am grateful, yes indeed i am but as i go home this evening.. The mood had change just like a weather changes from a sunny to a dark and rainy day. Then i try to go to my bed, get my ipod and listen with some christian music just to uplift my mood but still i feel, somethings wrong with me. After a few song, while i am writing this blog entry i try to think and try to analyze why im feeling like this. Maybe others will say that i am just feeling lonely coz i dont have a romantic relationship right now. Maybe, it could be a reason only if i choose to be burdensome by wrong and immature thinking, coz i dont need a romantic relationship or to have a girlfriend just to make myself contented.. Only the Lord Jesus could satisfy all the emptiness in my life. And as i go back to the main question, i realized that if something is wrong with me, it my be my relationship.. Not just with people around me.. (my officemate, family and friends), but the relationship with the LORD, the saviour and redeemer of my soul. I do want to have a intimate and passionate relationship with the LORD but as i brought back and tries to see what happened for the past few days, i had forgot to do one thing why i feel lonely right now. I became busy with my devotion and bible reading but i forgot to give quality time with HIM. I dont even have a quality hours or minutes by which i spent it in prayer and talking to HIM. The reason i feel lonely is because i only spent a spare time for the LORD, I'd become busy in my work, i usually spent lots of my energy with things that is not very important and as a result, i dont enjoy the time that i have for the Lord. Forgive me oh Lord, i repent for i dont spent majority of myself to be with you and YOUR presence. Renew my heart and filled it with the passion that longs to be with YOUR presence always. Let me feel that YOU are by my side and be my strenght, joy and fulfillment in my life. May my life be blessed as You work and change my life according to your purpose. Thank you Lord for amazing and everlasting love that you give and outpours in me. Your grace is enough and Your the reason why im here breathing and alive. I bring back all the glory, praise, worship and honor to YOU oi YAHWEH.

BEFORE AND AFTER: THE ETW Fellowship Worship Team

  BEFORE AND AFTER: THE ENTRUSTING THE WORD FELLOWSHIP WORSHIP TEAM

Roselle and Marille



Jun and Bjorn

Jecon and Bjorn



Hannah and Mia

Marille and Roselle

Adah, Macky and

Hannah, Marife and Alexis

Dwane, Jecon and Macky

(Front)Hannah, Marille, Roselle and Mia
(2nd Level) Marife, Alexis, Enchong, Jun, Ariel
(Back) Bjorn, Jecon and Macky

(Front)Hannah, Marille, Roselle and Mia
(2nd Level) Marife, Alexis, Enchong, Jun, Ariel
(Back) Bjorn, Jecon and Macky



Ariel and Buboy



A photo taken during Jecon's Birthday, the worship Team with Ate Yang, Michael Castro and Jecon's Friend

Enchong and Junjun

Halos isang taon at tatlong buwan na rin ang lumilipas simula ng ako ay mapadpad sa lugar ng san carlos, dito ay nakasama ang ang ilang mga kabataan na tumutugtog, kumakanta, tumatawa , umiiyak at higit sa lahat mga nakakila sa PANGINOON na ngaun ay naglilingkod sa KANYA. July 4, 2009, yan ang eksaktong araw ng iwan ko ang PCGC, upang maging "temporary" na hahawak ng worship team ng ETW Fellowship. Pero sa paglipas ng mga araw, natagpuan ko na lamang ang aking sarili na ang dating plano na "temporary" na paglilingkod kay YAHWEH habang nasa ETW fellowship ay sadyang nagbago at binago NIYA. Dito ko nalaman, wala pa lang "temporary" na paglilingkod na matatawag, ang paglilingkod kay YAHWEH ay isang "permanent" destiny ng isang tunay na Kristiyano, kahit saang inglesia o church ka man. Kung ikaw ay sadyang tinawag ni YAHWEH upang maglingkod sa kanya, wala itong pinipiling lugar o panahon. Sa pagdaan ng mga araw, anong kagalakan at pagpapala ang ibinigay sa akin ni YAHWEH, kasama ang mga kabataan na kasama ko sa ETW Fellowship worship team. Nakita at saksi ako kung paanong gumawa at kumilos ang Diyos sa ministeryo ng pagpupuri at pananambahan sa pamamagitan ng tugtog at awitin (Worship Team in short O Music Ministry).

Nagsimula ang worship team na inabutan ko sa 3 kabataang babae, na nagngangalang Roselle Norcio, Mia Angelica Teves at Frances Marille Pueyo (also known as MiMaRo). Inabutan ko sila na naghahanda para sa worship service kinabukasan ng linggo. Ng araw na'yon, di ko alam kung natatakot ba sila sakin o mabaho ako.. Hehe.. Joke lang. Bago pa man ako pumunta ng etw, wala naman talaga akong balak na pumunta at dito maglingkod dahil masaya na ko sa palangoy. Pero ng minsan na ako ay magspeak sa yp ng etw fellowship, di ko alam kung bakit ng makita ko ang kalagayan ng worship team sa etw fellowship ay di na ko pinatahimik ng di malaman na pakiramdam na parang nagsasabi sakin na may kailangan akong gawin. Nang makausap ko si roselle at mia ng ngspeak ako sa yp nila, naitanong ko kung sino ang tumutugtog at nglelead sa kanilang pananambahan ay nakita ko sa mata nila ang kaba at pressure na meron sila na kahit bago pa lamang halos na sila lamang ang nag-aasikaso ng worship team. Di naglaon, naging malinaw sakin ang nais ni YAHWEH at ako ay nagpasiya na maging bahagi ng mission team ng etw fellowship at dito sa Inglesia na ito maglingkod sa Kanya. Matapos ang ilang linggo, dumating ang unang mga lalaki sa ETW worship team: ang mga gwapo, matitipuno at matcho??.. Si jecon Laureano at Mark Dwane Castro. Mga lalaking sadyang biniyayaan ng talento at kakayahan sa pagtugtog ng gitara. Sila ay mga nauna pa sa'kin sa worship team ng ETWF, pero dahil sa sila'y nagtrabaho ay medyo ngleave lang sila sa ministry pero matapos ang ilang buwan sila'y nagbalik upang magpatuloy sa paglilingkod kay YAHWEH. Simula ng pagdating ng dalawang ito, nagsimulang madagdagan ang ingay, tawanan at kasiyahan maging ang kagalakan na magkaroon ng fellowship at bonding habang naglilingkod at nagbibigay papuri, pagsamba at kaluwalhatian sa PANGINOON. Di naglaon, may isa pang gwapong dumating at nakasama namin sa worship team, c macky lirio.. Sa pagdating niya sa ETW, naging lalo pang masaya ang lahat. Dito rin ay nagsimula si macky na magcommit at matuto sa PANGINOON. Dati si macky ay kabilang sa mga pasaway na naturingan sa PCGC, isa siya sa mga tinaguriang tagabutas ng bangko pero simula ng siya ay aming makasama, malaki na ang pinagbago niya at ito ay dahil sa pagkilos ng PANGINOON sa kanyang buhay. Naging 6 na ang mga kabataang kasama ko sa ETWF worship team, at lumipas pa ang mga buwan, dumating at nakasama naman namin ang dalawang kabataang babae, sila Ivy Norcio (ate ni roselle) at Hannah Magbanua (tiyahin ni jecon, pero matanda c jecon kaysa kay hannah). Sa pagdating nila ay anong kagalakan ang sa grupo ay nagkaroon dahil mas dumadami pa kaming nagnanais na magpuri at sumamba sa PANGINOON gamit ang mga talento at kaloob na pinagkaloob ng Diyos. Mas lalong naging masaya ang bawat sabado dahil sa lalo pa kaming dumadami, eto rin ang panahon kung saan ang manok ni sr. Pedro ay naging bahagi o sponsor namin kapag kami ay kakain. Habang dumadaan ang panahon, dumaan din sa pagsubok ang worship team noong panahon na kinailangang mgtraho ng ilan aming mga gitarista na cla dwane at jecon. Pero ika nga nila, "blood is thicker than water", kaya di naglaon ay nagresign sa trabo ang dalawa at nagpatuloy sa gawain. Sa paglipas ng taong 2009, ang bawat isa sa may panibagong sigla, lakas, kapanabikan at kagalakan na magpatuloy sa gawain, ang magpatuloy sa pagpupuri, pagsamba, pagdakila at pagbibigay kaluwalhatian kay YAHWEH. Sa taong 2010, maraming bagay ang nangyari, maraming tao ang nadagdag at dinagdag ni YAHWEH sa aming inglesia, mga kaluluwang nakakilala at kumilala kay Kristo at di naglaon ay nagpasyang maglingkod sa PANGINOON, sila ay nakasama namin sa worship team. Sila ay sina: Jun Christopher "junjun" Sol, Bjorn Erielle Pueyo, Jestony "enchong" Ferrer, Marife Alonzo, Alexis Ferrer at Illuminad "adah" San Juan. Ang mga kabataang ito ang nagbigay ng panibagong sigla, ingay at lakas sa amin sa worship team. Sila ang mga kabataang may iba't-ibang ugali, gusto at talento. Ang iba sa kanila ay sadyang tahimik (hmmm... tulad ni marife, alexis, adah at enchong), yung iba topakin.. (di na dapat i-mention kung sino sila.. Hehe), yung iba gwapo (..siyempre yung 3 lalaki ung ibig kong sabihin, pero special mention si bjorn.. Hehe), yung iba sa kanila ay iyakin (sino kaya yun?), ang iba ay mahilig sa computer (jun, ikaw toh?), ang iba ayaw ng math (hmmm.. D q alam kung lahat sila ayaw ng math), at higit sa lahat; sila ay mga kabataang kumilala at sumampalataya sa PANGINOON, nagdesisyong maglingkod, mga binago at binabago ni YAHWEH, at mas pinili na magbigay ng panahon sa pagbibigay ng kaluwalhatian at pagsamba sa PANGINOON. Sa pagdating ng mga nila, ay lalo akong nagkaroon na kagalakan sa paglilingkod, hindi dahil nadagdagan kami sa bilang kundi dahil nakikita ko kung paano kumilos at gumawa ang PANGINOON sa aming ministeryo at nadagdagan muli ang mga kapatid ko na isang prebilehiyo sakin ang maging kuya sa kanila. Isang kagalakan sa akin ang makita ang mga kabataang kasama ko sa worship team na nagbabago, naglilingkod ng may kagalakan bagamat marami ang pagsubok na dinaranas at hinaharap, nagtatagumpay bagama't sinusubok, at nagsisisi, nanunumbalik at natututo sa PANGINOON. Marami na ring nangyari, mga di nakakatuwa, nakakaiyak at sermunan pinagdaanan kasama sila, maging ako ng nasesermonan ng mga batang to pag nagpapasaway ako.. Hehe. Sa paglipas ng mga araw, linggo at buwan at di natatapos at lalo pang nag-uumapaw ang pagpapala, pagsubok at pagtatagumpay na ibinigay ng PANGINOON sa akin, sa ministeryo at gawain, sa etw fellowship, sa etw worship team, young teens, young people at iba. Di naglaon, muling may dinagdag ang PANGINOON na mga kabataan sa aming inglesia, at ang mga ito ay naging mga bago naming kasama at kapatid sa worship team, sila ay sina: Ariel Leongas at Salvador "buboy" Perante. Ang dalawang ito ay mga talented, si buboy ay isang drummer, kaibigan at kabarkada nila dwane at jecon. Isa rin siya sa mga kabataang kumilala at nagtiwala sa PANGINOON na ngayon ay nagdesisyon na maglingkod. Si Ariel naman, bagamat lumaki sa leyte, ngayong siya ay narito sa binangonan kasama ang mga magulang niya ay di inaasahang napadpad sa aming kapilya at ngaun ay kasama na namin. Siya ay marunong tumugtog ng instrumento at ang isang bagay na nakakatuwa, ay isa siyang kristiyano na bago pa man napunta sa etw. Ang dalawang ito ang pinakabago sa pamilya ng ETW Fellowship, at ng worship team. Sa ngayon, ang lahat sa amin sa worship team ay masigasig sa paglilingkod, bagamat may mga pagsubok ay narito pa rin at sama-sama kami sa paglilingkod. Nawa'y di maglaho at patuloy na mag-alab hindi lamang sa pagnanais kundi sa tunay na pananampalataya at pagtitiwala sa PANGINOON, na may pamumuhay ng pagsunod sa nais at kalooban ng Diyos, na may mapagpakumbabang puso na handang humingi ng kapatawaran at magsisi at handang isuko ang lahat sa PANGINOON ang bawat isa amin sa worship team at sa ETW Fellowship. "Kami sa worship team ay isang PAMILYA, magkapatid, magkapamilya, magkapuso, magkabarkada na may pagkakaisa sa layunin na maging isang buhay na patotoo at nagbibigay kaluwalhatian, papuri, pagsamba sa kadakilaan sa PANGINOON. Ang bawat isa ay napamahal na sa akin, tulad ng mga bestfriend kong si manuel at iking, sila ay mahahalagang bahagi ng buhay ko. Isang kalungkutan sa akin kung sila ay malungkot, kasakitan kung sila'y nasasaktan, kagalakan kung sila ay pinagpapala, nagtatagumpay at nagpapatuloy ng may katapatan sa PANGINOON. Maraming salamat at binigyan mo ako ng isang pamilyang napakabait at walang katulad, mula sa aking nanay at tatay, kay kuya mike at jepoy.. Sa aking pamilya sa PCGC, sa pcgc worship team at young pro, mga matalik na kaibigan na sina manuel at iking, at isang bagong pamilya sa Entrusting The Word Fellowship, lalong lalo sa sa ETW Worship Team.

Fact: naging bahagi ng etw fellowship worship team ang mga sumusunod: magmula kay lumanog, hanggang kay davis at ngayon ay si fernando. At si fender squier na minana pa namin sa palangoy. Sa beatbox ni iking, sa tambourine at eggshaker na naging kaibigan sa amin.

To God be the glory, honor, worship and praise.

Note:

This is the updated version, Pictures are already uploaded and everyone is welcome to read, make a comment but please, avoid foul and bad words. Additional pictures will be uploaded in the future. Thank You.

Things is somekind of Weird today.. Including myself...

Bago ang lahat, nais kong magpasalamat sa isang babaeng nag-ngangalang "roselle norcio" na masugid, matiyaga, masipag, mapagpasensya at mapagpasensya dahil sa kanyang walang sawang pagsubaybay at pagbabasa ng mga blog entries ko na nakakaboring at nakakaantok. I really appreciate it.

Hmmmm.. Actualy, ang blog entry kong ito ay sadyang napaka"weird", marahil dahil sa wirdo nman talaga ang author nitong blog na to.. (ako ba yun?). Di ko alam kung bakit wirdo ang araw na ito (sept. 13, 2010), di ko alam kung sadyang epekto lng to ng round trip at non-stop na pgbyahe sa mrt mula taft station hanggang north ave. Station. Di ko alam kung may iniisip ba ko, e wala nga akong maisip. Gusto kong magpahinga pero kahit gusto ko ng matulog eh para bang may nagsasabi skin na mgsulat sa blog kong ito kahit sa totoo lng wala akong naiisip na tumpak na idea kung anong isusulat ko. Ano nga bang isusulat ko? Sino o Ano namang magiging topic ko ngaun sa blog entry na to? Bakit ko kailangang magsulat dito? Ilan lamang to sa mga tanong ko sa sarili ko na di ko alam ang sagot, basta sinusulat ko na lamang lahat ng kung anumang maisip ko habang nagsusulat sa blog na ito.

Ang orihinal na plano ko sa araw na ito eh ang magsulat ng article patungkol sa worship team kaso kahit anong gawin kong pag-iisip ng maayos ay sadya yatang walang kaayusan ang pag-iisip q ngaun. Anyway, napapaisip ako kung minsan, (actualy madalas) kung bakit may ganitong mga pagkakataon na ang tingin ko sa buong araw at maging sa sarili ko napakawirdo. Napapaisip ako at nagtatanong, may problema ba ko? Eh lagi naman nariyan ang problema, kaya wala ring sapat na dahilan para un maging sanhi kung bakit feeling ko napakawirdo ng araw na ito. Kung dahil naman to sa pagod, sana nakatulog na ko ng maaga. Pero kung iisiping mabuti, kung mayroon mang dahilan kung bakit wirdo ang araw na ito, marahil dapat kong balikan ang araw na ito mula sa paggising ko sa umaga. Ano nga bang ginawa ko sa paggising ko kaninang umaga? Hmmm.. Late lang naman akong nagising, kaya nagmadali akong bumangon ng higaan, nagkape, naligo, nagbihis, at nagmamadaling pumunta sa sakayan ng jeep. Tapos, pagsakay ko ng jeep, 1 and 1/2 hour umupo, nainitan, nausukan, at natulog dahil napakatraffic.. Anyway, base dito.. Mukhang alam ko na kung ano ang mali sa simula ng araw na ito at weird ang lahat. Maliban sa nakalimutan o nagkataon na napasarap ako sa pagtulog at late gumising, nakalimutan ko rin palang manalangin, at hindi man lamang din ako nagdevotion. Kung bakit weird ang araw na'to, e hindi dahil sa wirdo ang paligid o maging ako.. Sadya lamang nakalimutan kong unahin ang dapat unahin, at iyon ang ang maglaan ng panahon para sa PANGINOON. Patawarin mo po ako PANGINOON, dahil madalas kitang hinuhuli sa aking buhay. Turuan at tulungan Mo ako na Ikaw ang laging maging una, as in no.1 sa buhay ko, nasaan man, kailanman at kung ano man ang aking ginagawa at gagawin pa. Maraming salamat dahil ako ay maraming pagkukulang, Ikaw kailanman ay hindi nagkulang sa akin at lagi Kang nariyan na nag-iingat, naggagabay at nagmamahal sa akin. Salamat PANGINOON, sa Iyo ang lahat ng pagsamba, papuri at kaluwalhatian.

BLESSED AND THANKFUL...

Its been late in the evening, but still i am alert, awake and thinking. For whatever reason, although i need and have to sleep becoz i still have to wake early in the morning but something or someone is forcing me to write in this blog, and that is none other than myself. Tomorrow, i will go back to laguna at caliraya recreation center to have a field audit work.. I'm a little bit excited coz this time i'll go alone. It sounds boring to be alone but one there is one truth thats always been in my mind, im not alone, coz God is with me and He is also with you.

My post is not about my trip or about my stay at laguna but its all about being blessed and how thankful I am on how people make me feel how important I am that for the 1 week of absence, they missed me lot. I am speaking about the brothers and sisters in Entrusting The Word Fellowship, specially my co-workers for the Lord in the Worship Team & Young People. I would like to thanks the Lord for He give me an opportunity to be a part of the lives of this people, being there kuya is a priveleged and a gift that God had gave me.

I am blessed that this young people treat me not as a leader that they are afraid of but by accepting and making me there "kuya bunso" just like what they call me. I been grateful that God gave me brothers and sisters who miss me. I am blessed that aside from this young people, the brethren in ETW Fellowship had miss me that last sunday that i am not able to attend the sunday service. I also miss everyone, not just the brethren in ETW Fellowship but also in PCGC.

Thank You oh Lord for this Joy and happiness that i have in serving You. May your presence always makes me humble at your throne and continuously be glorified as You changed my life day by day according to Your purpose.

To God be all the Praises, Worship and Glory.

Get to know my Cellgroup...

My Cellgroup

The Yirmeyahu (Jeremiah) Group

narito ang grupo ng mga kalalakihan na nakakilala at sumampalataya sa PANGINOON. Mga taong nagtiwala kay YAHWEH, mga mananampalatayang nagbago at patuloy pang binabago ng PANGINOON. Heto ang aking cellgroup, ang tawag ko sa grupo ay the Yirmeyahu (Jeremiah) Group.. Actually di nila alam ang tawag sa grupo, gawa-gawa ko lang.. Hehe. Ang aming cellgroup ay kinabibilangan ng mga gwapo at matipunong kalalakihan, (dahil lahat ng anak ng Diyos ay magaganda at gwapo kaya gwapo kaming lahat sa cellgroup.. Hehe). Hayaan nyong ipakilala ko sila:

JECON LAUREANO

BJORN ERIELLE PUEYO

JUN CHRISTOPHER (JUNJUN) SOL

JESTONY FERRER

DWANE MARK CASTRO

MARK LHIROY LIRIO

1. Jecon Laureano
Skills:
Maggitara
Magbeatbox
Magpiano/organ
Kumanta


Si jecon ang isa sa mga pioneer youth member ng ETW Fellowship. Madami silang mga lalaki dati nung nagpapasimula pa lamang ang gawain sa san carlos, pero sa dami nila ay isa lamang si jecon sa mga nanatiling matatag at nanatili. Malaki ang pinagbago ni jecon mula ng una ko siyang nakilala ng ngcecelgroup pa lang kami sa kanila ng dating panahon. Siya ay isang masayahing tao, mahilig magjoke at isang humble na tao. Magaling siyang tumugtog pero lagi niyang sinasabi na may mas at marami pang mas magaling sa kanya. Siya ay aktibo ring miyembro ng ETW fellowship worship team.


2. Bjorn Erielle Pueyo
Skills:
Mag beatbox
Nag-aaral maggitara
Nag-aaral kumanta
Gwapo (skill ba to?)


Si bjorn ang pinakabata sa cellgroup namin. Siya ay mabait, magaling magbasketball, gwapo at ngayon ay nagpaptuloy na kilalanin at paglingkuran ang PANGINOON. Dati ay halos di mo makakausap yan at madalas dumadaan lang sa chapel, pero simula ng nakakilala siya sa PANGINOON, isa na siya sa mga laging laman ng kapilya. Isa siya sa mga aktibong miyembro ng young people.


3. JUN CHRISTOPHER "JUNJUN" SOL
Skills:
Magcomputer (IT kasi coursed niya sa college)
Kumanta (Isa siya sa mga worship lead trainee)
Siya ay panganay sa magkakapatid, masipag at mabait na anak sa kanyang mga magulang. Sa ngayon, siya ay nagpapatuloy sa paglilingkod sa PANGINOON sa music ministry.


4. JESTONY "ENCHONG" FERRER
Skills:
mag-tamborine
may boses din
sumayaw
at. Patuloy pang hinahanap ang mga gifts/talents na binigay sa kanya ng PANGINOON.


Siya ang pinakatahimik saming grupo. Moody, minsan tahimik, minsan maingay. Malaki ng pinagbago niya. Patuloy siyang binabago ng PANGINOON at patuloy na lumalago.


5. DWANE MARK "DWANE" CASTRO
Skills:
Accoustic/Electric/Base Guitar
Beat box
Leadership


Si dwane ang isa sa mga problemado saming lahat. Sa aming lahat, siya ang isa sa maraming pagsubok na pinagdadaanan, ngunit, sa kabila ng lahat ay patuloy na nagtitiwala at nanatili sa PANGINOON. Sa kabila ng mga pagsubok sa kanyang buhay, siya ay nananatiling matapat sa PANGINOON. Masipag at matalino. Isa siya sa aming grupo na sa ngayon ay nagle-lead na ng cell group.


6. MARK LHIROY "MACKY" LIRIO
Skills:
Maggitara
Magbeatbox
Mathematician
Magandang lalaki


Siya ay isa sa mga kasama kong naggaling sa PCGC na ngayon ay naglilingkod sa PANGINOON sa ETWF. Isa siya sa mga dating "pasaway" na binago at patuloy pang binabago ng PANGINOON. Isa siyang matalino at masipag na mag-aaral. Mahilig siyang magbasketball at magaling siya sa larong ito. Isa din siya sa aming grupo na nagle-lead na rin ng cellgroup.


Hindi ko man masabi ang lahat ng kanilang mga katangian, pero isang bagay lamang.. Sila ay mga ordinaryong kabataan lamang, ngunit kung meron mang espesyal sa kanila, hindi iyon ang anumang galing o kakayahan na meron at kaya nilang gawin. Sila ay mga ordinaryong kabataan na may "extra-ordinary" na Diyos. Ang Makapangyarihan, Banal, makatwiran at mapagmahal na Diyos, si YAHWEH ang nagbigay ng buhay, nagbago at nagbabago sa bawat isa sa amin. Ang aming cellgroup ay hindi nabuo upang magkaron lamang ng bonding at magfellowship sa isa't-isa. Hindi lamang upang mag-aral ng salita ng Diyos kundi ang isabuhay ang mga ito. Hindi upang bigyang lugod ang aming mga sarili kundi ang ibigay ang papuri, pagsamba, kadakilaan at kaluwalhatian kay YAHWEH na dahilan kung bakit kami nabubuhay. Amen

"SPECIAL" or "IMPORTANT"?

What is/are the things that is special in your life? Or, Who is/are the people that is special in your life? Often times, we are always refering that some things or people is special in our life. This might be our personal possessions that has a value or a people that we care for. But, are they really important in our life?

So, what make things special? As i try to answer this question, i ask people about there insights & ideas about the said questions and this is there answer..
A thing/person is special if:
1. You spent majority of your time with it/her/his.
2. You can't stop caring/thinking for a thing/person.
3. You always want it to be by your side.
4. It gives hapiness whenever he/she is with you or a thing is always with you.
5. Its has a unique characteristic that others doesn't have.
6. There is none like a thing or person in this world..

With this answer that i got, i just wonder and asked myself, what matters most, to become special or become important?

When i was still in college, one of my schoolmate asked me this question. I told her that for me, its better to be important rather than to be special. You know why i choose to become important? Its because being important doesn't depend on a uniqueness of a thing/person but it's based on necessity or being essential. Being essential or necessary means that without a thing/person, it can't be completed.

Based on the assumptions and meaning of being "special" and "important", choose between the two and answer this question: Does having Christ in your life "special" or "important"?

Matthew 6:21 says, "For where your treasure is, there your heart will be also". As what the Lord said, things that we treasured in our life is where our heart is and it signify that whatever we treasure in our life is those "important" things. May the Lord Jesus be a "important" part of our life and not just "special" because the reason that we live is all for a sole purpose, giving glory to God.

Dont make Christ just a "special" part of our life just because He can save and forgive us from our sin but consider that the Lord is a "important" because without God, we can't do nothing (Philipians 4:13). We are created by God "special" among others but we are "important" to God for He gave His only son, the LORD JESUS CHRIST, to suffer and endure all the pains just to let us free (John 3:16). If God makes us "important", it is better that we respond to God making HIM very important in our life.

THE WINNERS OF THE 2010 ETW Fellowship Young Teens and Young People Sportfest

THE WINNERS OF THE ETW Fellowship Youth Ministry Sportfest

3nd Runner up Winner - TEAM REUBEN

2nd Runner up Winner - TEAM JUDA

1st Runner up Winner - TEAM SIMEON

The Champions - TEAM JOSEPH

Last June 6, 2010, The Last Day & Awarding of the ETW Fellowship Youth Ministry Sportfest had been conducted at the ETW Chapel San Carlos, Binangonan, Rizal.

 The whole month of May is a busy month for the Young Teens & Young People in ETW for it is the Sportfest for the Youth, both in PCGC & ETW Fellowship. The Youth of ETW together with the PCGC Youth last MAy 22, 2009. At the same time, the Sportfest in ETW Fellowship is also held every sundays.

Its a fun-filled and memorable experience for our youth top play, compete and to have bonding with youth brethren during this sportfest. It maybe tiring but the joy of fellowship is in the heart of everybody, so as to enjoy and play every game.

The Champion of the Sportfest is the TEAM JUDA (see the pictures aboved). They got the highest score to won the 1st Youth Sportfest in ETW Fellowship, Congratulation.

For sure, the next years Sportfest will be as much and more exciting as new teams, new members & exciting games will be there. But above everything else, the objective is not just to enjoy but to impart the GOSPEL to each youth that they may know and accept CHRIST in their lives.

to GOD be the glory.

Dance Interpretation by the Entrusting the Word Fellowship Young Teens and Young People - Who am I?

THE YOUNG TEENS & YOUNG PEOPLE DANCE INTERPRETATION

During the awarding of ETW Fellowship Youth Ministry Sportfest, Selected member of the Young Teens & Young People had presented a special number. A dance Interpretation of the Song "Who am I?" by casting crowns. The video is blur because I only used my cellphone camera, so I asked anyone who will watched this video to have patience. Maybe next time, I gonna use a more advance camera when there is another special number. Enjoy watching.

One Year Old na ko.. Yihey..

Nag-iisip....! Hmmm... Sa mga oras na ito, masarap sanang matulog muna.. Pero di ko alam, sa di malamang kadahilanan naisipan kong sumulat ng kahit ano dito sa blog ko. Dahil sa wala naman pa kong maisip kung anong isusulat ko, mas minabuti ko na magtanong ng ilang bagay sa sarili.
Ano nga bang araw at petsa ngayon?
Ngayon ay ika-apat ng hulyo, taong dalawang libo at sampung taon (july 4, 2010). Ah.. Eh ano nmang meron ngayon, may kakaiba ba o special sa araw na'to? Ang alam ko, may sunday service ngaun.. Kaya special ang araw na ito dahil araw ito ng PANGINOON, ito ang araw ng pagpupuri, pagsamba, pasasalamat at pagbibigay kaluwalhatian kay YAHWEH. Bilang isang lingkod at mananampalataya kay Cristo, ang araw na ito o ang araw ng linggo ay special na araw dahil ito ay para kay YAHWEH.
Pero maliban dito, ano pa nga bang meron ngayon? Naalala ko birthday nga pala ni "joy", hmmm.. Di pa ko nakakabati, wala kasi akong load.. Hehe. Ok, birthday nya.. Pero other than that.. Ano pa nga bang meron ngayon? Hmmmm.. Lets think...!?!???
Aha!!!... TAMA... Ngayon ay July 4, 2010.... Oo nga... Kung meron mang isang bagay na special sa araw na ito, malibang sa sunday service o birthday.. Ngaun ang araw na ako ay isang taon na dito sa gawain sa Entrusting The Word Fellowship. Isang taon na rin pala ang nakalipas, ang bilis ng araw. Sa isang taon na paglilingkod na pinagkaloob sakin ng PANGINOON, andami kong natutunan, maraming pagsubok at pagtatagumpay, pagpapala at problemang dumating sa buhay ko, pero sa lahat ng iyon.. Ang PANGINOON, kailanman ay hindi ako pinabayaan. Sa isang taon na lumipas, marami akong mga bagong naging kaibigan at kapatid dito sa ETWF.. Nung una ay halos nanibago ako, bagong mga kapatid ang aking nakilala at nakasalamuha.. Pero sa tulong ng PANGINOON, nakapg-adjust naman ako. Naging malaking pagpapala sakin ang ako ay napunta sa ETWF.. Isang prebilehiyo na ako ay narito at nakapaglilingkod sa PANGINOON. Ang aking dalangin, PANGINOON, ako ay patuloy MO pong pagkalooban ng karunungan at sa Iyong salita at patuloy akong turuan. Patuloy MO po akong turuan na lumakad sa IYONG kabanalan at katuwiran. Patuloy na IKAW oh YAHWEH ay makasama ko sa aking buhay. Ang IYONG kalooban oh YAHWEH ang patuloy na manghari sa aking buhay.
Its a special day cause i am now 1 year old sa paglilingkod sa PANGINOON dito sa lugar ng San Carlos.. Sa Entrusting The Word Fellowship..

Everything has a purpose..

Sa maraming pagkakataon, pangkaraniwan na maririnig sa mga tao ang magreklamo kapag dumadating o napupunta sila sa isang lugar o sitwasyon na sadyang di kanais-nais. Sila yung mga reklamador na walang ginawa kundi magreklamo at minsan din akong nakabilang sa mga uri ng taong ito. Oo, isa akong reklamador.. Dati.. (hanggang ngaun, ganon pa din ba? Hmmm.. Ewan).

Sa mahigit na 2 taon kong pagtatrabaho, maraming bagay ang aking naranasan. Naranasan kong mapagod (physical, mentally & emotional tirenes..), ma-stress, sumakit ang ulo, mangarag, mahigh-blood, antukin, mayamot, maasar at magkasakit ng dahil sa hirap ng trabaho. Ng una, halos gusto ko ng magresign na dahil sa "injustice" decision ng management ng company na i-under kami ng contractual sa agency, matapos kaming i-evaluate at sabihing probi na kami, eh nagbago daw ang isip nila. Haaay, actualy nagresign kaming lahat kaso ako napigilan kasi nagcounter offer sila ng mas mataas na sahod at gnawa na kong probi. Sa araw ding iyon, nakita ko kung paanong ang PANGINOON ay laging nandun at di ako pinapabayaan. Nakita ko na may magandang plano ang Diyos sa buhay ko. Sa unang araw ng pagiging probi ko sa company, excited ako kahit alam akong ma-iistress na naman ako dahil sa work, haaay.. Lumipas ang 8 buwan, halos susuko na ko... Pero bigla akong nabuhayan ng ipadala ng hr ang papers ko na regular na ko.. Yehey... Siyempre natuwa ako kaya kahit mahirap ang trabaho.. Go..go..go...

Sa paglipas ng panahon, para bang unti-unti ring nawawala ang sigla ko sa pagtatrabaho.. Dumating ang audit season at ayun.. Dahil sa wala na kaming supervisor, kinailangan kong gawin ang trabaho ng visor kya sangkatutak na overtime, pagod, puyat at stress ang inabot ko, sa panahong yun nakita ko kung gano katalino ang PANGINOON, nilagay Niya ko sa trabahong mahirap hindi para maistress ako kundi ginamit Niya lamang ito upang ako ay matuto. Nang matutunan ko kung ano ang trabaho ko, unti-unting nanumbalik ang aking sigla sa trabaho dahil nagiging madali na kahit papano ang ginagawa ko. Pero, kung kelan naging ok ang lahat, eto naman ang kaguluhan.. Dahil sa pagbagsak ng ibang affiliate companies namin, kinailangang i-centralized ang trabaho.. Kung dati 3 company lang ang hawak ko ay naging 5 ito.. Ang siste, ang dinagdag saking trabaho ay yung sobrang gulo at puros back-log pa.. Tapos wala na naman kaming visor kaya ako na nman ang gagawa ng lahat.. Woooh..(mabuhay pa kya ako nito..). Nakakashock ang mga pangyayari pero this time, natuto na ko.. Di ko alam kung ano gagawin ko kya nanalangin ako sa PANGINOON kung kelangan ko na bang lumipat at maghanap ng trabaho o manatili pa sa company. "Patience is a virtue", yan ang laging sinasabi ng kaibigan kong auditor sakin kaya kahit mahirap, di muna ako nag-apply at naghanap ng ibang work.

Sa paglipas ng 2 buwan, tulad ng baterya, tila ba naubos ng lahat ng enerhiya ko para gumawa at magtrabaho, maging ang finance manager namin nagresign na.. Naguguluhan ako kung maghahanap na ba ako ng trabaho o hindi.. Nanalangin ako sa PANGINOON na ipakita Niya sakin ang kanyang kalooban. Nag-decide akong magsend ng resume sa online job application, marami naman ang tumawag sakin para sa interview, pero sa di malamang dahilan ay para bang may pumipigil sakin na wag pumunta sa mga interview. Pero nang minsan na may nagtxt skin para sa interview, di ko alam kung bakit sa dami ng ngtxt eh ito ang gusto kong puntahan. Kaya ngleave ako sa work para umatend ng interview at exam.. Nanalangin muli ako sa PANGINOON, hiningi muli sa Kanya na ipakita sakin ang Kanyang kalooban. Natapos ang lahat ng exam at interview, sabi skin ng huling ng-interview tatawagan na lng daw ako kung tanggap. Medyo nakakalungkot pero ganon talaga. Pag-uwi ko ng bahay, laging tuwa ko na tinxt ako ng inapplyan ko.. Bumalik daw ako tomorrow, kaso di binanggit kung para saan. Napa-isip ako.. Bakit kaya kaya pnababalik? Sa araw mismo na bumalik ako, nalaman ko ang kasagutan ng PANGINOON sa aking dalangin. Natanggap ako sa trabaho.. Tuwang tuwa ako, at nagpasalamat sa PANGINOON, ang lahat ng hirap na tiniis ko ay sadyang niloob ng Diyos na aking pagdaanan upang ako ay matuto at ilagay ako sa isang bagong trabaho na marumong nako dahil tinuruan ako ng PANGINOON. Tunay ngang "there is always a reason for eveything", may plano ang Diyos at iyon ay para sa aking ikabubuti. Di ko kailangang magreklamo bagkus ay magpasalamat dahil ang trabaho ay biyaya na galing sa PANGINOON, ang dapat ko lang gawin ay MAGTIWALA at hayaang SIYA gumawa at kumilos sa aking buhay. MARAMING SALAMAT OH YAHWEH.. SA IYO LAMANG ANG LAHAT NG KALUWALHATIAN.

my latest composition: TAPAT KUNG MAGMAHAL

Just want to share my newest composition. This song is inspired by Nehemiah chapter 9.

Song Title: TAPAT KUNG MAGMAHAL
Words & Music by: marc ross

I. Ikaw lamang oh Diyos
May likha ng lahat ng bagay sa mundo
Ang nagbigay ng buhay ko
Lahat ng papuri at pagsamba
Kaluwalhatian at Kadakilaan
Sayo lamang, Iaaalay

Chorus:

Ikaw ang Diyos, na tapat kung magmahal
Laging handang magpatawad, aming pagsuway
Nagpapala at Nag-iingat, sa akin]
Kasama ko, kailanman
Di ako pababayaan
Ang Iyong tapat na Pag-ibig
Ay magpakailanpaman


II. Sayo lamang Panginoon
Dakilang kaawaan ay naranasan
Pinatawad sa kasalanan
Kapayapaan ay nakamtan
Kapahingahan ay natagpuan
Ikaw Hesus ang kaligtasan

Bridge:

Dakila ka Makapangyarihang Diyos
Ang Iyong kabutihan ay walang hanggan
Ika'y makatarungan, kailanman
Salamat Sa'Yo oh, Panginoon

Those are the lyrics of my new composition, I tried to attached the recorded song but blogger didn't have a capability to upload any mp3 or audio files.

To God be the Glory.

ETW WORSHIP TEAM

Its been a long time.. madalas kong binubuksan ang blog kong ito... the funny thing is, i dont have anything in my mind na maisulat sa blog kong ito. anyway, sa blog kong ito.. inyong makikilala ang aking mga kasama sa Entrusting the Word Fellowship, Worship Team.

The Picture in the leaf side, yan ang ETW Worship, siyempre, kung hinahanap nyo kung nasan ako.... wala ako dyan kasi ako yung cameraman.. hehehe... Hindi updated yung pics na yan, there are some new members of the team na wala sa picture, anyway.. I'll upload another picture once
Ang Picture sa left ay ang Power Pop Girls??? Hmmm.. tama ba yun.. (from the left, Mia, Roselle & Marille, also known as "MiMaRo")

Sila ang mga faithful, Honest at Commited Believers na naglaan ng kanilang talents o skills upang magbigay ng kaluwalhatian, papuri at pagsamba sa Panginoon.

Sila'y makukulit, medyo maingay???, thoughtful, caring at marami pa silang characteristics.. iyakin din ang mga yan.. Hehehe...

They are a blessing na binigay ng Panginoon sakin, I didn't experience having a sister (older man o younger) but through them, nagkaroon ako ng mga kapatid na babae na lagi akong pinapagalitan at pinagbabawalan sa pagkain dahil baka mahigh blood daw ako.. Hehe...



Punta naman tayo sa Boys.. Sila ang mga makikisig, funny, talented at gwapo...(ang umangal... sige lang karapatan nyo yan.. hehe) na boys worship team.

Si dwayne at Jecon.. Sila ang "remnants" o natira sa mga lalaking cinecellgroup sa namin dati... ang mga nanatiling matatag sa pananampalataya sa Panginoon, sinubok at patuloy na sinusubok ngunit nagtatgumpay at may pagtatagumpay na nanggagaling sa Panginoon.

"Dwayne" "Jecon"
Si Macky, kasamahan ko sa Palangoy yan, pero ngayon kasama na namin sa tayuman. Ang "coverboy" boy ng team.. hehe...
Bago lang natutong maggitara at magbeatbox pero sa ngayon.. halimaw nang tumugtog.. hehe...





"Macky"

Here's an updated picture of the ETW Worship Team.. Hmmmm... Someone is missing the picture..... at.. hindi po ako yun, kasi ako yung cameraman.. hehe...
starting from the left, ung nakared is macky, next is hannah, roselle, marille, mia, ivy, the boys at the back is jecon & dwayne.. si charmaine ang missing sa pics.. umuwi kasi agad siya after ng practice... hehe....


Gusto ko sanang magsulat pa ng maraming bagay about sa etw worship team pero la na kong maisip maisulat... hehe... Masasabi ko lang, I am so blessed to with them, working & doing the work that God had given us.. To Give praise, worship & glory to the Name of the Lord Jesus Christ who is the reason why we are here... Our Savior & Lord by His grace.. I & we are saved.

I going to make another blog.. the next is about the Young Teens & young People of ETW Fellowship & I will also feature my cellgroups.. the Yirmayahu Group (Jeremiah Group) Palangoy & Yehezikel Group (Ezekiel Group) - ETW.

To God be the Glory...

by the way.. I am the team.. a simple yet... I let you comment on it.. Hehe...

The Entrusting the Word Fellowhip
Worship Team

The Young Professionals Ministry

THE YOUNG ADULT/ PROFESSIONALS MINISTRY

The pictures on the right side are the young professionals of Palangoy Christian Gospel Church (sorry I dont have the latest picture of the group so I just post the available pictures that I have, the pictures are taken last year... hmmm.. maybe in january & february).

Ito ang grupong kinabibilangan ko ngayon, Isang ministeryo para sa mga hindi bata at sadyand di rin masabing matanda na pero hindi kami isip bata.. hehe...

We are a group of "Young" adult/ professional which is bracketed in the age group of 18-30 years old (single pa siyempre), College students, College Graduates who already been working or even those who still looking for a job.

In times when a person reaches this life stage ages, it is also a time where young adult is experiencing lots of problems in life, most specifically in "love problems", "family problems" & "Job related problems" so it is important to minister to this age group to let them be guided through the study and application of the Word of God.
There are lot of problems in our lives, oo marami at sa isang tipikal na kabataan o isang kabataan na tumatanda, mas dumadami ang problema at kung mag-isa ka lamang malamang ay hindi kayang resulbahin.
Ito isa sa mga ginagawa ng young pro, ang tulungan ang bawat isa na maintindihan ang purpose ng mga bagay na nangyayari sa buhay na isang young adult. Ang ilapit ang bawat isa sa Panginoon at ang mabuhay na lumalakad sa Pag-ibig, Katarungan at sumusunod sa Kalooban ng Diyos.

As of now, marami na kami sa Young Pro, although I am not actively involved in the ministry this 2010 because I am not in the mission team in the Tayuman Outreach. I will surely miss everyone in the group specially now that I am in Tayuman Outreach.

May this 2010 be a fruitful year for the Group. God bless everyone.

To God be the Glory.